بەیتی لاپەڕە 474:
سەودازەدەکەی زوڵفت، ئەزهاری لەکن پەشمە
دوور لەو گوڵە بێ خارە، گوڵزاری لە کن پەشمە

شەرحەکە ڕاستەواتای وشەکانی کردووە بە مەعنا لێکدانەوە. بۆرە مەعنایەک هەڵدەستێ لە کەرتکردنی «ئەزهاری» و بکرێتە «ئەز» – «هاری». واتاکەی وەهای لێ دێ: سەودازەدەکەی زوڵفی تۆ، ئەز [واتە: من] لەبەر شیددەتی شەیداییەکەی دەردی «هاری»ـی لا هیچە. گوڵزاریشی لا پەشمە، دوور لە گوڵی ڕووی تۆ [وەک کە دەگوترێ: دوور لە تۆ فڵان مرد]. چونکە گوڵزار لەفزی گوڵی تێدایە بۆیە دەڵێ: دوور لە گوڵی تۆ.
نیوەبەیتی یەکەم مەعنای ڕواڵەتی وشەکانیش هەڵدەگرێ. بە ڕای من نالی ئەگەر ئەو "ئەز" و «هاری»ـیەی مەبەست نەبایە دەیگوت «گوڵناری لە کن پەشمە» کە شیکترە لە «ئەزهار»ی عەرەبی بە خۆی و بە ڕێژەی جەمعییەوە. گوڵنار لەگەڵ گوڵزاری نیوەبەیتی دووەمیش هاو ئاهەنگە.

بەیتی دووهەمی لاپەڕە 474:
صۆفی کە گرانبارە، بێ مەغز و سەبوکبارە
صۆف پۆشی غەمی بارە، ئەوباری لە کن پەشمە

دوو تێکست و دیوانی گیویش نیوەی دووهەمی بەیتەکان بەم جۆرە نووسیوە: «صوف پوشی غەمی یارە، ئەوباری لە کن پەشمە».
شەرحەکە لە نیوەی یەکەمی بەیتەکە، کەم و زۆر، قسەی ئەو دەکاتەوە. لە شەرحی نیوەبەیتی دووهەمدا دەڵێ: ئەو خوری پۆشەی باری خەمی بەسەر شانەوە بێ و بیر بکاتەوە، گوێ بە کورگ و خوری نادا و ئەو جۆرە شتانەی بەلاوە بێ ئایەومایەیە... ئەم بیروڕایە بەحاڵ ڕزگار بووە لەوەی بۆ شەرحی نیوەبەیتی یەکەمی داناوە: صۆفی سەرەوە گران بارە... صوف پۆشی بەرەوەش غەمی بارەکەیەتی، ئیتر لە کوێ جودا دەبنەوە. بەڵام کە «یار» هاتە ناوەوە حیسابەکە گۆڕا چونکە بە هۆی غەمی یارەوە صوف پۆشەکە «ئەوباری» لە لا پەشمە. «ئەوبار» هەم جەمعی وەبەرە بە واتای کورگ و هەم دەشێ وشەکە کەرت بکرێ بۆ: «ئەو» و «بار».

بەیتی یەکەمی لاپەڕە 475:
دێوانە کە شەیدا بێ، تووکی سەری سەودا بێ،
قەط هیچی لەسەر نابێ، دەستاری لە کن پەشمە
شەرحەکە نوکتەی بەیتەکەی نەدۆزیوەتەوە کە بریتییە لە دوو واتایی «قەط هیچی لەسەر نابێ». ڕاستەواتاکەی هەرە سادەی بەیتەکە ئەگەر «هیچی لەسەر نابێ» تەنها کڵاو و مێزەر بگرێتەوە لە لایەن واتاوە سادەلەوح دەردەچێ، دەمێنێتەوە سەبکی جوان و قەشەنگی و بەس.
نالی دەڵێ: دێوانەی دەردی عیشق بگاتە پلەی ئەوتۆ، مووی سەری سەودای لێ دابێ و تێک ئاڵابێ وەک کە دێوانە پێیانەوە دیارە موویان درێژ و گرژ و لوول و خواردووە، ئا ئەم تەرزە دێوانەیە هەرگیز هیچ گلەیی و سزا و توانجی بەسەرەوە نامێنێ و عەیبی لێ ناگیرێ، وەک کە بڵێی: فڵانە کەس هیچی لەسەر نەبوو، بەردرا. «دەستاڕی لە کن پەشمە» بۆ ڕاستە مەعنای وشەکان و بۆ ئەمەی دەیڵێم دەڕوات. «پەشم»ـەکەش مناسبی لەسەرنانە و مێزەرێکی زبریشە، جگە لە واتای «بێبایەخی».

بەیتی دووهەم لە لاپەڕە 475:
سینەی دڵی بێکینە، صافە وەکوو ئایینە
مەستوورە بە پەشمینە، ئەسراری لە کن پەشمە

شەرحەکە لێرەشدا وەکوو لە بەیتی پێشوودا، ڕاستەواتای لەفزەکانی گوتۆتەوە. من دەڵێم: سینەی دڵی بێکینە ئەو دێوانەیەی باسکراو [سینەی دڵی – واتە دڵی دێوانە] وەکوو «ئایینە»: وشەی «ئایینە» هەم ئاوێنە هەڵدەگرێ هەم «ئایین – دین – ئیمان». بەوەدا «ئایینە» دەبێتە «مبتدا و خبر» وەک کە بڵێی «صافە، وەکوو ئیمانە». ئەم مەعنایەی دین و ئیمان ڕێک دێت لەگەڵ «ئەسراری لە کن پەشمە» چونکە ئیمان بێگەردە و خۆی ناشارێتەوە، تەنها سینەی دێوانەکە داپۆشراوە بە پەشمینە، کە بریتییە لە مووی سەر سینگی کە بەشێکە لە لەش.
وشەی «ئەسرار» بێگومان «أسرار» نووسراوە لە سەردەمی نالیدا. ئەم وشەیەی «اسرار» هەم «ئەسرار»ی باسکراو دەگرێتەوە هەم «إسرار- ئیسرار» کە بە واتای میحاقی مانگ دێت. بەمەشدا هەموو خۆ شاردنەوە و نهێنبوون بە لای دێوانەوە دەبێتە هیچ.

بەیتی یەکەمی لاپەڕە 476:
عاشق کە دەکا ڕاوی، ظولماتی شەوە داوی
موژگانی تەڕە چاوی، بێداری لە کن پەشمە

لێرەشدا وشەی «بیدار» بە «بێدار» نووسراوە. بێگومان نالی «بیدار»ی نووسیوە کە بە دوو جۆر دەخوێندرێتەوە: «بیدار» بە واتای بەخەبەر، نەنوستوو. «بێدار – بێ دار» بە واتای بێ خانە. لەمەوە عاشیق هەم نەنووستن و هەم بێخانەیی بەلاوە پەشمە.
وشەی «داوی»، ئەویش دوو واتا هەڵدەگرێ، یەکیان وەک شەرحەکە بۆی چووە و ئاشکرایشە کە داوی ڕاوچییە. دووهەم، بە واتای «داوی» لە «دوی، یدوی» بە واتای «تەداویکەر – پزیشک، شیفابەخش». لێرەدا ئەو ڕەخنەیە هەڵناسێ کە گۆیا عاشق بە شەو دەردی گرانە چونکە بەیتەکە خۆی بەو لایەدا نەچووە. بە عەکسەوە لە شەو ڕازییە.

بەیتی سێهەمی لاپەڕە 476:
چەن واسیعە ئەم ذیهنە، ئەفلاکی تیا ڕەهنە
ئەجبالی لە لا عیهنە، ئەدواری لەکن پەشمە

شەرحەکە بە بیریدا نەهاتووە کە «ئەدوار... و ئەجبال» بە لای ذیهنەوە یەکیان وەک پەشم و ئەوی دیکە وەکوو «عیهن – عهن»ـە ئیشارەتە بۆ ئایەتی «یوم تکون السماءکالمهل و تکون الجبال کالعهن» لە سوورەتی «المعراج» دیارە لە بەیتەکەدا چیاکانی بە خوری [یان لۆکە]ی شیتەڵ کراو و «أدوار»ی ئاسمانیش بە «مهل – موهل» واتە شتێکی ناچیز داناوە. بە پشتیوانیی ئایەت نەبوایە ئەو داوایە زل و زەبەللاحە جێی نەدەبۆوە، نالیش لە بادی هەواوە شتی وەهای نەدەگوت.
لە بەیتی کۆتایی بڕە شیعرەکە، نالی کە دەڵێ: «نالی» کە قەدەح و نۆشم و مەستانەوو سەرخۆشە»، مەبەستی شەراب نییە، یان هەر نەبێ، شەرابی دنیایی نییە چونکە هەر تازە بە ئایەتی قورئانەوە ئاسمان و چیاکانی هەڵتەکاند. دیارە قەدەح نۆشی ئاخیرەتە.