لە بەیتی دووهەمی لاپەڕە 414: سەرەتای بەیتەکە نووسراوە «بێ ئەگەر بێتە دەرت...» لە تێکستی ناو شەرحەکە و لە دیوانی گیوی موکریانی نووسراوە: سەر ئەگەر بێتە دەرت دەیدەیە بەر شەق وەکوو گۆ. لە لایەکەوە سەر لەگەڵ گۆدا گونجاوترە، لە لایەکی دیکەشەوە دەقی نیوەی دووهەم: «نییە ذاتیشی نەیێ دڵ چ بکا قوڕ بەسەرە...» ئەم قوڕ بەسەریە بۆ دڵێکی وەکوو گۆ کەوتبێتە بەر شەق دەست دەدا کە پێیەوە قوڕاوی ببێ. ڕستەی «نییە ذاتیشی نەیێ دڵ چ بکا...» لە شەرحەکەدا بە «بێ تۆ ئۆقرە ناگرێ» لێک دراوەتەوە. واتاکەی لەوە بەهێزتر و قووڵترە: کە دەڵێ: «نییە ذاتی» نەمان و نەبوونی دڵەکە دەگەیەنێ، واتە کە «نەیێ، نامێنێ». واتایەکی دیکەشی ئیشارەتە بۆ گوتەی «زاتکردن» و نەکردن بە واتای وێران و نەوێران. بەو پێیە: دڵەکە زات ناکات، ناوێرێ نەیێ. تارماییەکی بەرچاوی مەعنای دووهەم لە «بێ ئەگەر»دا هەیە، سەرەڕای مەعنا ئاشکراکەی ئەویش وەک کە دەگوترێ: بێ ئەگەر، کارەکەی کرد، قەرزەکەی داوە، لێرەشدا دەبێتە: بێگومان، بێ بەهانە.