بەیتی سەرەتای لاپەڕە 166:
بەو دەننی فوراتە کە دەکا پەششە بە عەنقا،
نەک لەو خومی نیلە کە دەکا باخە بە تیمساح،

شەرحەکە تیمساحی بە نەهەنگ داناوە و دەس و قاچیشی داوەتێ و قەپاغی وەک قەپاغی کیسەڵیشی بۆ ساز داوە: «حوت» نەهەنگە، دەست و قاچ و قەپاغی نییە... تیمساح جانەوەرێکە لە قیسمی خاکی و ئاوییە، لە نیلی میسر زۆرە، لە فورات نییە... «بەو» لە سەرەتای بەیتدا دەبێ «لەو» بێ وەک کە «لەو خومی نیلە...». «خوم» نەختێک لە واتای کەم دەکاتەوە: نالی «خم»ی نووسیوە کە بۆ «خوم» و بۆ «خم» یش دەڕوات. «خوم» کووپەیە. «خم» ڕەنگی نیلییە جلکی پێ ڕەنگ دەکەن. کتێبەکە هەر شەرحی وشەکانی داوە واتاکەی بۆ خوێنەر بەجێ هێشتووە.
لە پێشەوە دەبێ بڵێین ئەفسانەی دینی کۆن هەبوو دەیگوت پێنج زێ هەن لە بەهەشتەوە هەڵدەقوڵن بۆ زەمین دێن، نیل و فورات لەو پێنجانە دەژمێررێن. ئاوی سازگاریش هەر فوراتە. نالی کە لە «دەننی فورات» داوا دەکات، لایەنی واتای وشەکەی داوەتە پاڵ ناوی زێیەکە و ڕایشکاندووە بەسەر «نیل» دا کە واتاکەی خمە. ئاوی «فورات»ی سازگار بەبەریەوە هەیە مێشوولە بکا بە مەلی عەنقای هەرەهەرە زلی باڵندان، هەرچی نیلە (واتە: خم) کە مەشوورە بە تیمساح لەوانەیە کیسەڵ بکا بە دڕندەی وەک تیمساح، نالی فوراتی هێشتەوە بە بەهەشت و نیلیشی کردە خم.
ڕەنگە وردەموناسەبەی ئەدیبانەی دیکە هەبێ سەر بە نیل و فورات کە من نایزانم باشتر لایەنی تاو و تەئسیری نیل و فورات بە چاک و بەدییەوە ڕوون بکاتەوە.

بەیتی لاپەڕە 167:
لەم گەردشی مینایە کەوا دەورە، نە جەورە
ساقی کەرەمی سایقە، «نالی» مەکە ئیلحاح

شەرحەکە وای بۆچووە کەوا کەرەمی خوا لێخوڕە، شەرابی بە ئاوات گەیشتن ئەدا بە دەستی هەر کەسێکەوە... یاخود یار خۆی ئەزانێ کەی وەختی ئەوەیە دڵی نەرم بێ... ئیلحاحی ناوێ.
من لەگەڵ «سابق» نەک «سایق» ڕێکم، واتە ساقی «یار بێ یان ڕەحمەتی خوا بێ» بەخشەندەییەکەی پێش وەخت قەراردادە بووە. ئیلحاحی بادەنۆشانی ناوێ. ئەم مەعنایەش لەگەڵ «دەورە نە جەورە» ڕێکتر دێت چونکە لە کۆنەوە بڕیار دراوە لەسەر بەخشینەوەی شەراب. هەرکەسە بە پێی نەصیبی خۆی. لەمەدا ڕەخنە ناگیرێ کە کەسانێ زۆر هەن بەر ئەو بەخشەندەییە ناکەون چونکە نالی قسەی لە ئەهلی بەزمی «دەننی فورات»ـە کە هەمووی خاوەن پشکن، ئەوانەی لەو جۆرە کەسانە نین حیساببەدەرن.