بەیتی دووهەمی لاپەڕە 648:
وای فەرموو کە ماچت نەدەمێ ڕوورەشی تۆ بم
ئەم ساڵە بەچێ دێ ئەثەری وەعدەیی پاری

وشەی «تۆ» لە نیوەبەیتی یەکەمدا دەبێ «توو» بنووسرێت کە هەم بە واتای تۆ و هەم بە واتای «تووک، موو» دێت. دیارە لە ماوەی ساڵێکدا تووکی لێ هاتووە و ڕووڕەشیەکە گەیوەتە جێ. ئاشکرایە مەبەس لە بەجێ هاتنی ئەثەری وەعدەی یار دەرکەوتنی تووکەکەیە هەرچەند لە مەیدانی مەعنا ئاراییدا دەشێ بگوترێ دوای ساڵێک وەعدی ماچەکە بەجێ هاتووە، بەڵام ئەو ساڵەی وا بێ بەڵگە ئەگەر تووکەکە بەڵگە نەبێ قسەیەکی خاو و خلیسک دەردەچێ. ئەگەر بیگوتبایە: «ئەم مانگە بەجێ دێ» چ تامی تێدا نەدەبوو چونکە لە مانگێکدا تووک ئەوەندە دەرناکەوێت ڕوو ڕەش بکات. کەم شاعیریش هەیە ناوناوە دەوری کوڕی لووس هەڵنەهاتبێ لە شیعریدا.

بەیتی یەکەمی لاپەڕە 649:
مەغشووشی زەڕە، عاجزی زیو، دەرهەمی دیرهەم
بۆچ تێکچووە صۆفی، کەرەبۆز بۆ غەمی باری؟!
شەرحەکە لە کۆتایی لێک دانەوەی بەیتەکە دەڵێ: «... بەڵام بۆ خەمی ئەم بارە بێ سوودەی دەخوا؟ بۆ ڕێگەی دڵدارانی ڕاستی ناگرێتە بەر...» ئەم بۆچوونە لە دەقی بەیتەکەدا ئەسەرێکی نییە، باریش صۆفی هەڵی نەگرتووە، غەمی کەرەبۆزە.
وشەی «زەڕە» جگە لەزێڕ، بۆ زەڕەی کەریش مناسبە. وەک بۆی دەچم صۆفی لەبەر دەست نەکەوتنی زێڕ و زیو و دیرهەم تێکچووە نەک بە عەکسەوە.

لە بەیتی دووهەمی لاپەڕە 649، لە جیاتی «ماڵانگەڕ و بێگانە» کە دەست نادا لەگەڵ مەفهوومی تێکڕای بەیتەکە، دەبێ «ماڵانگەڕی بێگانە» بێ، مەگەر وشەی «بێگانە» هەڵوەشێت و ببێتە «بێ گانە»: ئەوسا ماڵانگەڕی شار و دێ بێ و «بێ گان»ـەی دۆست بێ کە ئەمەش بە سێبەری، یاخود شێوە سێبەری کۆمەڵەی وشەکان حیساب دەکرێ.